Bij een bruiloft en het plannen hiervan, kom je op een gegeven moment op het punt uit over DE RING. Een ding is zeker, hij wordt rond. Goed, laten we daar maar vanuit gaan dan. Dat is alvast één zorg minder. Op advies van familie zijn wij terecht gekomen bij Jeeco Atelier, met een hele werkdag kun je hier elkaars ringen maken. Hier hebben we eigenlijk geen moment over hoeven twijfelen en voor we het wisten waren we onderweg naar Limburg. Venray, het is even rijden. Maar aangezien een goede vriendin van mij daar ook woont, kon ik het mooi combineren met een bezoekje. Eerder zijn we al langs geweest om de basis te bespreken. Wat willen we? Maar vooral, wat willen we niet? Misschien is dat nog veel belangrijker. Het ontwerp was gelukkig al uitgetekend op papier.

“Dit worden jullie ringen,” wordt er gezegd terwijl er twee staafjes metaal op tafel liggen. Uhm, ja. oke. Einde verhaal?

Maar dan begint het hele proces pas. In een pers hebben we de staafjes gevormd en rond gemaakt. To be honest, ik heb er nooit over gedacht dat ik ooit van mijn leven een staafje witgoud zou vormen tot een ring en deze vervolgens zagen, schuren, hameren en veilen. Afijn. Het solderen is gelukkig voor ons gedaan, dus hier hoefde we onze handen niet aan te branden. Plots heb je dan een rond gevormd staafje en het is een ring. Een echte ring. Tijdens het aanbrengen van de details werd het voor mijn gevoel echt opeens een ‘trouwring’.  Hiervoor dien je toch echt te wachten op Pt. 2. Het moet toch wel een beetje spannend blijven? 

xoxo
Nadine